NEHİRLERİMLE bir gökyüzü çizemediğim..

Nehirler vardır suları sonsuz akan insanın içinde,bazen anlamı oluyor bazen nedensiz konuşuyor işte...Bir garip kokuyor insanın içi..Meğer insan yüreği büyüyormuş,görememiştim...Öylece sorgulamadan büyüyüp sığmadığı bile oluyormuş.Düğümlenip tıkandığı cümlelerinin boğazına ve asla yalan olmayı beceremeyen..Öyle dudaklarında ölebildiğin,saçlarında kaybolabildiğin ve düşünmeden sadece nehirlerinin istediği gibi davranabildiğin...
Bir hikaye yazdım ben...İçinde varsın,evet..Hemde öyle bir yerdeki suların içinden de baksan gökyüzüne ucunu görebiliyorsun bazen..eğer bakmak isterse,gözlerin kirpiklerine takılmadan,uyurken sırtına cennetimi kurup uyuduğumda nefesimi duyuyorsan uykunda ve rüyalarında hatta sen yarattığım cenneti görüyorsan içimdeki aynalara bakmadan,görebilirsin,evet...Hatta bazen sarıldığında öylece kokusu duyuluveriyor omuzlarına doğru.Cümleler de patır patır dökülüyor konuşmasam da dudaklarımdan.Ne ben biliyorum ne de nehirlerim..Biz öylece akıyoruz sana doğru..
En özgür olduğumuz yerde bile konuşamıyoruz işte sen olunca karşımızda.Masalımız bekliyor şimdi kapıda.Belki el ele,belki uykumda,belki sancılarımla konuŞamadıklarımdan.Ama masalım bekliyor öylece...Doyulmadık ve kıyılamayası hücrelerinden bahseden ve ilk günü hikayem...öylece bekliyor işte...

NASILSA ÖYLE BİŞEY...

Ayaklarında ufacık patiklerin varken yazar Tanrı hikayeni...Belki daha öncesinde hatırlamadığımız.. Bazen şansı güldürür öylece sorgulamadan bazen vurur zincirlerle gözbebeklerine sahneleri...Öylece senin ne istediğini bilmeden sormadan nefes almaya fırsat bırakmadan çoğu zaman..şimdi bir cennet avuçlarımda,dokunması zor..Kıyılası değil hücrelerine..
En sevdiğimdi pamukşekerden kız masalı..Sonunu henüz bitiremediği annemin..Uyumadan önce dinleyemesem de zihnimde canlandırıp oynattığım geceler olmuyor değil güzel bir uyku için..Nasıldı bazen hatırlamam,hatırlayamam..Hatırlayamadığım sahneler hep meleğimin gözyaşlarıyla doluydu..Bazı geceler anlam veremediğim nedenlerle dökülürdü damla damla gözlerinden yaşları öyle sarılarak uyutur ,uydurduğu pamukşeker kızı anlatırdı sıkılmadan..
Farkettim anne...Meğer ne güzel şeyler dökülmüş dudaklarından...Minicikken avuçlarım biten umutlarım yerine ne güzellerini koymuşsun...Şekerden kız her ağladığında erir,annesi de onu hep korurmuş derdin.Gece de buluttan evlerine dönerler huzurla uyurlardı değil mi?Doğru hatırlıyorum,evet...Ben eridim mi bilmiyorum ki anne...Bir pamuk nasıl da taşa döner nasıl kapatır gözlerini gündüzlere hatta nasıl kusar isyanlarını ben bilmiyorum...Tek bildiğim vardı,senin anlattıkların..Büyürdü o kız ve dünyanın en güzel sarayında hayal ettiği bulutlarda biraz pembeleşmiş yanaklarıyla o adamla öyle bir aşkla yaşarmışşşş...Kimdi o adam ki anne?Avuçlarıma koyduğun o son umut boşa çıkmadı bence...Bu kez yanılmadı bulutlarında gözleri kapalı yaşarken yarattığın kız...
Belki de hikayeyi anlatma sırasımı bende bilmiyorum...Ama o eritmeyecek...

AKDENİZ SALATASI TERLİK BORNOZ FALAN...

AAAA delirdim ne güzel:)Öyle diyorlar yada ciddiye almıyorlar bilmiyorum.Gözlüğümle konuştum geçen gün..Beraber neleri gördüğümüzü anlattım ona,o da hiç bir şeyi inkar etmeden onayladı.Çoraplarıma takıldı sonra,onun evine bu iki kirlenmiş çorapla girmiştik.Aslında darıldılar böyle dediğim için.Öylece döndüler arkalarını bende acımadım,attım kirliliğe..Şarap kadehimi kırdım duvarda.Haketti ama..Ne o öyle en güzel rujumun izleri ağzında..Sevgilim dudağından başka dudaklar öptüm diye de kendime kızmadım değil..Sonra baktım bulaşıklar söyleniyor tezgahımda.Ne gürültü çıkarttılar ben de attım çöpe hepsini gitti.Dedim sonra kiminle yedim ben bu çupraları?Akdeniz salatası falan.Haa dedim bi çocuk vardı dün gece ben de şarap falan içtik,ben o sever diye çupra almıştım son paramla,o da ben severim diye kırmızı şarap alıp gelmişti salatayı da beraber yapmıştık.Doğru,sağolsun bornozum hatırlattı.Duş almıştım gecenin sonunda.Marul kaçmış ayakparmaklarımın arasına.Neden dedim de bulamadım cevabı...
Bugünlerde perdelerime taktım kafamı..Sürekli kapalılar..Nedir dedim bu karamsarlık açmaya çalışıyorum da bana bağlı bi uzuv var sanırım ben açtıkça o kapatıyor.Bi de fotoğraf albümüm var tabii.Arkadaşlarım geliyor da sık sık bugünlerde,alışkın değilim hiç bu kadarına da o ayrı,habire albümü saklayıp duruyorlar neden anlamıyorum bende istemsiz arayıp buluyorum.Saatler geçince de gözlerim şiş buluyorum kendimi.Galiba çok tuz yaramıyor bana hemen gözlerim şişiyor.Çuprayı yiyince tabii ee salata da tuzluydu..
Neyse işte günler böyle geçip duruyor..Bir iki gün sonra türbeye tatile çıkmayı planlıyorum.Bu çupracı herifle türbede tanıştık,ben yanlışlıkla ezdiğim karıncalar için dua ediyordum o da okunmuş pirinç dağıtıyordu..Bugün de durak da gördüm çarşıya izmarit almaya giderken,umursamadı geçti gitti yanımdan.Üzülmedim canım ne üzüleceğim bilmiyormuyum sanki en güzeliyim ben kadınların.Eve gelince en sevmediğim evdeydi.Koskoca ayna yaptırmış arkadaşlar bana,karşısında dans edermişim de kafam yerine gelirmiş.Böyle hakaret mi olur..Gördüm de kendimi çupra salata hikaye..Ne güzel terk edilmişim o geldi aklıma.Ben de kıymadım paraya arkadaşa kırdım aynayı,doğradım arkadaşları..Yoruldular tabii odanın ortasında mışıl mışıl uyuyorlar ben de elime bulaşan şu kırmızı boyayı çıkarmadan yazayım dedim.Ayna da kırmızı olur mu hiç?Kırdım bulaştı şimdi elime yüzüme..Çıkar çıkarabilirsen..Of ne kötü terk edilmişim ben:)

AYNI KABA SIÇMAK..

Bir kez daha mı yenilmek?Anlayamadım daha yavaş duymaya ihtiyacım var tamam...Şimdi daha uslu olabilirim...
Bir kez daha bulduğumu sandığım her şeyi tekrar tekrar kaybettim ve yenilgiyi en başında kabullenerek aslında..Daha mı taze düşünsek ki yada biraz daha uysal olsak.Maske demeyelim ona da savunduk olsun adı,onlara karşı hani her gün yürüdüğün yolda beynini uyuşturan tüm o düşüncelere karşı,evet.Denize karşı uzandım geçen aylarda bir gün..Kumsalda yağmurun en güzeli yağdı saçlarıma..Sulara öylece bıraktım kendimi.Eğer cesaretim olsaydı da gömseydim kendimi derinliklerine.Ne için ama,yenilgiler için mi?İnançların için mi?Bir kez daha yenildiğin için bir kez daha düşünmek var şimdi.Yaptığım bir kez daha sorgulamak ve anlamak tüm olanları.Arzuların içinde birikip fışkırmak için sabırsızlandığı o saatler ve ufak bir kız çocuğunun bacağı kopuk bebeğinin ismi olmak avuçlarında.Alkolün artık seni uyuşturmadığını sadece unutmak için en güzel neden olduğunu anlamak,en can acıtanı da aslında ne kadar istediğini istemeğini öğrenmek mide bulandırıcı bir şekilde.Yalnız hissetmek kalabalıklarda ve buna rağmen gülebilmek...Sen buna yenilgi diyorsun biliyorum.Bende sessizce kabullenmek diyorum tercihlerimi,benliğimin arzu eşiğini,nasılsa tek şansım var tüm bunları yaşamk için diye söylenip teselli edişlerimi ve hayallerimi.Sen sorgulamadan kaybedensin ama ben istediğim için kaybedenim.Bilerek,düşünerek,emin..
Hiç bir şey eskisi gibi değil biliyoruz değil mi?Öyle bembeyaz yalanların doğurduğu güzel hayallere bağlı değiliz.Oyuncak etmiyoruz sanrılarımızı kendimize ve bile bile lades diyoruz.Her gün aynı kaba sıçmak bizimkisi sıkılmadan her gün aynı kadınla yada adamla sevişmek ve aynı yatağa dönmek...Kabullenelim hadi,ne seviştik ruhumla ne aynı yere döndük kabullenerek:)
Aynı kaba sıçmak bizimkisi,her gün aynı bedenle aynı ruhla aynı düşüncelerle ama sadece farklı kıyafetlerle..

ASLA SESSİZ DEĞİLDİK!

Kanımla yazacağım yaşadğım her günü seninle..Tam gözlerinin önüne görebileceğin gibi.Tanrı dediğin neler yaşattı çocuklara.Ne güzeldi gülümsemeleri.Anne kokusunu bilmeyenlerin sarılış ne acıydı anne diye seslenerek.Hani yardım edecekti,elini bekleyerek sabır çektim.Şimdi dünyam sadece fotoğraflarda gülen yüzlerden ibaret..Beceremeyen olsa bile gülümsemeyi..Bana nasıl dua edeceğimi anlat!BU KEZ SAKİN DEĞİLİM...!
İsyan mı diyorsun benimkisine?Benim isyanım bu kadar sessiz olmaz.Ben ağladığımda tutmam hıçkırıklarımı yüzümü asla kapatmam..Benim isyanım acı çektirenleri,bilmeyenleri korkutur,hatta benim isyanım BU KADAR SAKİN DEĞİL!
Bir daha asla yazmayacağım,asla laf anlatmayacağım!Benim çocuklarım var gözlerimde onların en masum uykuları.Benim annelerim var yavrularını doyumak için kan akıtan gözlerinden.Benim babalarım var beli bükülmüş ama benim babalarım var tokatlayan...Benim hayallerim var güvencesi olmayan..Ve benim aşkım var korktuğum,çekindiğim ve inandığım!
İsyan mı diyorsun benimkisine?O zmn bir kez sadece uykuma gel ve rüyalarıma gir.Size neler yapıyorum orada benim dünyamda.Padişahı benim kölesi siz umutlarımın..Benim isyanım bu kadar sakin değil.Harflerim tükendi sesim çıkmıyorsa bile çığlıklarım var..Siz duyun diye..Sadece siz!

YENİ BİR SOLUK İÇİN...

Hoşgeldin kavakyellerim hoşgeldin yeni hayat yeni suyum can için..Ne kadar farklıydık,ne kadar mesafelerden avuç gibi olabildik..Gözlerim sığdıramıyor şimdi o koskoca zamana neler sığdırdık diye..Ne hikayelerdi...Umulmayacak yerlerden ne umutlar,ne hayaller,ne aşklar umduk.Adımlar yavaşladı zaman zaman,yeri geldik kaybolduk ortalardan.Ve hiç beklenmedik zamanlarda geri döndük ve bıraktığımız gibi bulduk tüm güzellikleri.Sayfalarım eksilmedi hiç aksine hep yenilerini ekledim..Göstermedim belki ama neler neler becerdim ben avuçken beraber.Şimdi durup da biraz nefes alma vakti istemeden de olsa..
Genelde suyu severdim ben,kahveyi özellikle..Sigaramla kahvem ve yakın bir dost karşımda.Bazen kadehim elimde,arkadan led zeppelinler:)Saate bakamazdık korkardık geçliğinden bu tatlı sohbetler bitecek diye.Alkolün kanımdaki yeri ve sancılarım yüzünden kaç dostun omzunda açtım gözlerimi.Hatta sahte dostlardı kimileri ama yinede güzeldi...Gözyaşların içinde gülmeyi bile becerebildik kimi zamanlarda,her ağlamamda beni güldürecekler oldu çünkü...Ben beni kucağında taşıyanları,kendimi hatırlamadığımda yanımda olanları,hatta beni neşelendirmek için gitar ve üçlü dansçı kızları da hiç unutmadım:)Sarhoş olma eşiğini çoktan geçip sokakta yürüme cabalarını,bir damla alkol savaşlarını,hiç sevmediğimiz müziklerde çoşmaları,kendini sancılarından ve diğer herkesten saklayan ve zamnadan kaçanları hayat döndürme çabalarını da hiç unutmadım..Ben içeride kıvranırken yan odamda izleyenleri ve sonra beni kurtaranların onların oldugunu bilmeyi,mumlar eşliğinde güzel sürprizleri ve aynı sürprizleri yapanın eziyetlerini,toplu uykuları ve horlamaları,yeni aşkları ve heyecanları da unutmadım..Gülme krizleri ve benim mutfağa asla sokulmayışlarımda artısı tabii...Hiç birini ama hiç birini unutmadım..
Eylül,ekim,kasım,aralık,ocak...Zaman çabuk geçti ve neler kazandık ne güzellikler.Kötüler bile ne güzeldi ne büyük tecrübelerdi.Şimdi yeni soluklar için biraz nefes alma vakti..Biliyorum unutmadım ve kimsede unutmadı:)

Tanrı'mla bir kez konuştum ben!

Ne olur sadece bir kez gülümset!Bir kez kusar gibi verdiklerine inleterek ortalığı gülmeme izin ver.Sadece bir kez...Çocukken oyunlarım sıradan olsaydı yada bir elimde mumla arasaydım babamı..Oyuncaklarım parçalanmasaydı her dokunduğumda,özlemeseydim annemi uyurken kucağında..Ne olur bir kez gelmeden önce yanına,gülümset!
Bak sahnemdeyim şimdi.Kendimi sen sandığım yerdeyim.Oyun ben nerede istersem öyle bitecek.Gülen gözlerim var senin yarattıklarını izlerken.Onlar zanneder ki izlenen benim o büyük boşlukta.Bak gördün mü büyüdüm ben,ama çantamda umutlarım var hala.Bir de hayalleri yarım kalan hepsi..
Neredeydim ben anlatsana bir kez bana.. Ne olur..Sadece bir kez bana senin yanından söz et..Göstermeden önce bana bu rezilliği neredeydim ben?En son bir yer vardı hatırladığım.Anlatmamı ister misin?Beni dinlemene çok ihtiyacım var.Bir kereliğine sadece beni dinler misin?
Beyazdı duvarları,çıkışı y0ktu onlar istemeden.Konuşurdum cevap veren olmazdı ağlardım hatta ama annem duymazdı,DUYAMAZDI!Bir hikaye anlatmıştım hayali arkadaşlarıma.Küçük bir kız vardı sadece gülen gözleri görmeye ihtiyacı olan.O kadar küçüktü ki parmak uçlarıyla havalanırdı yatakta uyuyan annesinin nefesin dinlemek için..uyumadan önce duymazsa o sesi kirpikleri batardı acıtarak.Oysa o acıyı kaldıracak bedene sahip değildi zaten ruhu da hastaydı son zamanlarda.Saçları bukle bukleydi ve beline kadar uzanırdı biraz daha büyüdüğünde kazıtasaya kadar hepsini..O,kendi yarattığı masalların prensesiydi çok daha küçükken.Uyumadan önce bulutlardan yastık yaptığı diyarında harikalar yaratırdı kendine.Duymamak için küfürleri ve çığlıkları şarkı söylerdi kulaklarını tıkayarak.Kurtar derdi beni bu büyük burunlu,kırmızı gözlü canavardan! Büyüdükçe değişti tesellileri.Bağırdı nereye duyuracağını bilmeden.Yeterki güzel olsun dedi her şey.Aşka güvendi.Belki dedi başka bir erkek başka bir kahraman götürecek beni bulutlarıma.İlk aşkıydı onu uyutmayan gece,onu bedeni küçücükken tokatlayan.Hala da aşık ona hala!Aşkın olmadığını gördü ufacık serüveninde.Başka hiç biri ona ömrü boyunca gülümseyemeyecekti aynı sevgiyle.Neler yapıyordu en son hatırlamıyor şimdi.Gördüğü en son dört beyaz duvardı.Sorularına,söylediklerine cevap alamadı hiç.Benim en güçlü kurtarıcım,ben diyarımdaki en yakışıklı ve en büyük kanatlı ucubem,benim ama sadece benim meleğim,BABAM!sadece elimi tut dedi ve kurtar beni buradan.Çaresizdi gerçekten çaresiz..Görseydi küçük meleğini burada kilitli ve duysaydı prensesin hıçkırıklarını gelirdi belki kurtarmak için..belki..
Gelmedi ama üzülmedi ufaklık..Artık yatağa uzanmak için parmakuçlarına ihtiyacı yoktu.O gün kilitleri kırma günüydü.Ufak bavuluyla uzaklaştı beyaz duvarlardan.Uyuşmuştu biraz bedeni,morluklara da sahipti açıkcası ama hiççç üzülmedi.Kanatlarını kazandı yeniden.Evine gidecek ve derin bir uykuya dalacaktı.Rüyasında diyarına gidecek ve kurtarıcısına sarılacaktı..Sarıldı da...
Şimdi ne olur bir kez anlat bana benim hikayemi..Ben neredeydim yada ne renkti kanatlarım..Annem yine orada mıydı kucaklamak için beni?Neden konuşmuyorsun ki benimle hiç?Neden susuyorsun hep?Sadece hikayemi dinlemeye ihtiyacım var..sadece belki bir ihtimalle yalan olduğunu duymak için...